De wekker staat op 7.00. Ik had de route van mijn huis naar de Academie al heel vaak gelopen op Google Earth en op de kaart dus geen probleem.
Kaart mee voor alle zekerheid.
Gedoucht alles weer mee. Computer en camera’s heel goed verstopt in het appartement… Ik ga dit gewoon doen! Gewoon te vroeg weg en kijken of ik onderweg wat kan eten en drinken.
Vlak bij de Piazza van gisteravond is een barretje wat er leuk uit ziet. Naar binnen, lekker broodje en Cappuccino besteld. Het was heeeerlijk!
Ik heb genoten van de wandeling. Alles klopte, heel veel scooters, getoeter, ochtendluchten van een grote stad, pleintjes en parken die schoon gemaakt worden en ondertussen de ‘Duomo’ aan de andere kant van de rivier!
Ik was de eerste die aankwam bij de Via Luna 8. Uiteindelijk waren we met 9 mensen en was het 9 uur geweest. Huisnummer in Italië zegt niet zo veel. In een straat is vaker hetzelfde nr? Om de hoek kwamen we op de goeie plek.
We zijn met een groep van 12 studenten en 4 leraren die op wisselende momenten les geven.
Van 9.00 tot ongeveer 11.30 was kennismaken en een heel verhaal van Robert Bodem. Hij is ‘the Director of the Artschool’ van de afdeling beeldhouwen.
Alles gaat in het Engels.
De andere leraren komen uit andere landen. Robert is Amerikaan, Sanne is Nederlandse, Howl is Engels en Eron komt van Israel.
Mede studenten:2 Russen, 1 Duitser, 1 Francaise, 3 Ierse , 1 Engelsman, 4 Amerikaanse vrouwen en 1 Nederlandse (;
We zijn om half 11 op stap gegaan voor materialen zoals bloemenspuit en spatels.
Stel je zo’n kudde van 13 ‘net geen doorsnee toeristen’ voor in een heel klein soort Blokker waar het blijkbaar altijd zo druk is dat iedereen nummertjes trekt. Wij ook, elk voor een groene plantenspuit van 2,-
Toen kon iedereen gaan lunchen om daarna om 13.00 terug te zijn op de Academy.
Lekker geluncht in een overdekte markt en daarna met de `Francaise (Christine) en de Engelsman (Jamie) mijn fiets gehaald die ik al gehuurd had. We kwamen bijna te laat weer terug… Jamie kwam echt iets te laat omdat ik wat was vergeten bij de fietsenman en hij het weer ophaalde…
We werden opgesplitst in 4 groepen en zijn begonnen met het boetseren van een ‘skull’. We mogen alleen maar naar het profiel kijken en dat elke dag de helft van de tijd een week lang. Er staat dus een schedel in het midden en elke 25 minuten ga je naar de andere kant. Geen voor of achterkant, puur profiel! Niet praten, na elke 25 minuten, 5 minuten pauze en na nog een keer een kwartier. Je kan vragen stellen maar er komt 2x iemand langs om met je te kijken en praten.
Ok, dit was het, hier ben ik voor gekomen! Te doen wat er gezegd wordt en dat heel moeilijk vinden. Zoiets zou ik in een uur doen? Niet om me zelf op de borst te kloppen maar ik kon (en kan) me niet voorstellen hoe zoiets gaat. Het is toch klaar op een gegeven moment? Dan wil je toch een keer naar de voor of achterkant kijken? Eigenlijk het liefst direct.
De manier waarop we gaan werken is heel anders dan wat ik gewend ben of eigenlijk wat ik mezelf aangeleerd heb.
Om 16.00 waren we klaar en toen ben ik met Gemma (Ierse waar ik eerder via internet contact mee had) even wat gaan drinken en kletsen.
Het was gezellig maar ik was kapot moe (zoals Maja het zou zeggen) De hele tijd in het Engels, in een vreemde omgeving. Ik kon op een gegeven moment niet meer luisteren.
Met heel veel omwegen naar huis gefietst… heenweg waren blijkbaar veel eenrichtingsverkeerswegen geweest. Daar kwam ik niet meer op, laat staan tussen al die idiote scooters en bussen.
Thuis gekomen heb ik de fiets binnen in de gezamenlijke hal gezet. Even boven gezeten en toen naar een kleine supermarkt gegaan hier in de straat.
Klein dus weinig te krijgen en heel duur. De helft vergeten. Zoals wel een fles wijn maar geen opener… Fornuis deed het niet of eigenlijk had ik de aan uit knop nog niet gevonden.
Toen met veel fantasie en inspiratie de wijnfles natuurlijk wel open gekregen!!! En na 2 glaasjes vond ik 22.30 een prima bedtijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten