Vrijdag, 22 juli.

Laatste dag met de modellen kunnen werken, ik ben wel tevreden geloof ik.

Ik vraag me wel af wanneer en waarom ik besluit dat een beeld af is, Omdat de tijd om is? Omdat het perfect is? Misschien omdat ik niet weet hoe ik verder moet? 

Begin van Eugine

Eugine nu..

Ik geloof dat het precies die vraag is waar ik wel vaker omheen dans.

Ik wil niet gaan poetsen. Ik ben bang om iets kapot te maken wat met vaart en inspiratie gemaakt is. Ik heb, had het idee dat een beeld afwerken iets is wat ik niet met hetzelfde gevoel kan als het proces wat daar aan vooraf ging. Daar begin ik nu toch wat anders over te denken. Er is wel wat meer voor nodig om een beeld helemaal te verknoeien en ik ben er zelf bij immers? Voor dat laatste moet ik dan wel zorgen. Niet poetsen en kletsen zeg maar. (Ik hoop dat dit nog een beetje interessant blijft om te lezen?) Ik kan ook besluiten dat een beeld klaar is als het nog niet helemaal afgewerkt is bijvoorbeeld. Voor ik hier naar Florence kwam heb ik natuurlijk ontzettend zitten googelen en was zwaar onder de indruk van het knappe werk van de leraren en alumni. Ik wil dat ook kunnen!  Daarom ben ik hier! Maarrr… dan ga ik maken wat ik wil.  Ik heb trouwens geen idee wat dat is maar ik zie het als extra gereedschap of een groter vocabulaire waar ik gebruik van kan maken.  Ik ben benieuwd! Enn.. ik heb er zin in. 

'Marionetta' van Robert Bodem

In de ochtend kwam Hywel langs. Hywel is echt de tekenaar.. Blijven tekenen op je beeld!!  Ja ja!! Laatst heeft Rob gezegd dat ik op een gegeven moment de tekeningen moet vertalen in vorm, klei, schaduwen! (ik ben net een klein kind geloof ik..) Dat klopt zegt Hywel, maar dan weer… altijd blijven tekenen! Wanneer besluit je dan om die tekening te laten staan op de huid? Ik had gister zijn beeld boven in zijn studio gezien en het was zo mooi! Eigenlijk ook door die subtiele lijnen die er hier en daar nog op staan. Dat wist hij zelf ook niet, dat is iets wat je elke keer weer in overweging neemt. Ha! Ik geniet van deze gesprekken! Dit gaat over wat ik hiervoor beschreef. Wanneer besluit je wat? Soms heb je een plan wat uitgevoerd moet worden en soms ‘zie je wel’ maar altijd blijft het einde open en das heel lekker!

Het is echt heel bijzonder hoe het gaat, ik heb bij alle 4 de leraren het gevoel dat ze persoonlijk contact met me maken, zich kunnen verplaatsen en daarom echt met me kunnen praten. Ik sta er ook voor open… ik ben bijna aan het vreten!!

Tussen de middag ben ik naar een soort C&A hier in de straat gelopen, grote uitverkoop! Als ik maandag ga beginnen met gips… dan moet ik andere kleren hebben. Ik kan echt niet netjes werken… Ik vond een tshirt en een jogginbroek voor 8,- samen maar de rij was zo lang en ik had zo’n zin in pizza en koffie! Ik probeer het maandagochtend wel weer in de kleine pausa. Ik weet waar het hangt.

S’middags voor het laatst aan Laurenzo gewerkt. Toch istie leuk hoor! Alexey maakt hem met ogen dicht en ik niet. Het verschil is zo enorm! En dat doet hij expres. Hij kan spreken met zijn ogen en wenkbrauwen. Als ik zucht omdat er iets niet lukt of klopt gaat er gelijk een bestraffende wenkbrauw omhoog. Alexey is heel rustig en naar binnen gekeerd maar ook hij wordt af en toe getrakteerd op een woordeloze opmerking. En… wij zijn de talenten van deze cursus wat betreft het portret en dat hebben we natuurlijk allemaal aan Laurenzo te danken. En dat allemaal zonder volledige zinnen hè! 

Laurenzo is tevreden!

Hij heeft foto’s gemaakt van m’n beeld en was tevreden… nou mooi man! Daar doe je het voor!

We stopten 10 minuten eerder dan de rest (Laurenzo moest weg…) en Hywel en Eron wenkten mij naar de studio van Eron. Ze wilden me een ander portret van Laurenzo laten zien op de computer maar konden dat uiteindelijk niet vinden. Het was wel een compliment voor mij!! Eron kende mijn website al van het begin van de cursus en hij liet hem aan Hywel zien, toen kwam Rob binnenlopen en die keek ook mee. Wel een spannend moment. Alleen maar enthousiaste reacties. Mooie site! (mijn zusje heeft die ontworpen!) en wat is Nederland eigenlijk een lekker kunstland! Mooie musea, opdrachten waar je je op kan inschrijven, galerieën die er prachtig uit zien. En mijn atelier vonden ze helemaal te gek. Zo groot en licht en clean.. (niks gezegd, was een moooie foto..) Ik heb met name Eron op het hart gedrukt om langs te komen. Hij wil heel graag m'n studio zien en ik wil hem ook heel graag de Klassieke Academie Beeldhouwen laten zien. Sanne is daar ook erg in geintresseerd. Met Hywel en Rob wil ik daar ook een keer over praten, ze uitnodigen. Lekkerr, veel enthousiaste energie.

Ik heb gister een linkje op Facebook gezet van en filmpje van Eron, hierbij nog 's...

Na school met Ilse (portretmodel voor een ander deel van onze groep) naar 'n andere locatie geweest om 2 Nederlandse vrouwen te ontmoeten die in het derde jaar van de klassieke Schilder Academie in Groningen zitten en nu, net als ik, een zomercursus volgen hier.

Ilse zat op de klassieke Academie in Groningen en is nu hier op de Florence Art Academy. Haar eerste jaar zit er op. Ze leert heel veel, het is ontzettend intensief. Petje af hoor voor mensen die hier het hele jaar aan het werk zijn. Wij werken ook hard maar zij! De pauzes zijn voor het model, zij moeten zoveel mogelijk door werken. Je hebt de sleutel van je locatie en je moet een aantal doelen halen en ga dat maar doen! In het eerste jaar is er geen kleur en ik geloof zelfs geen model. Alleen ‘Casts en Skulls’. Tekenen en zwart wit schilderen.Het valt me op dat alles altijd donker is. Ik ben nu op 2 schilderlocaties geweest en er wordt alleen maar met daglicht gewerkt.  Nooit lampen, alles heeft zwarte wanden.

Model schilderen

Om 19.00 was de opening van een expositie van werk van leraren van de F.A.A.

Over de Academy wil ik binnenkort meer schrijven, maar nu niet…

Plaatjes genoeg deze keer?

Ik ben veels te laat naar bed gegaan terwijl ik om zaterdagochtend om 8.40 onder de David moet staan voor een bezoek aan het Uffizi. En ik heb de hele nacht gevochten met een K-mug!!