Summerschool in Florence: Maandag, 18 juli.

De laatste week van het boetseren. Ik weet het niet hoor! Ik ga ze toch niet afgieten, ‘Casten’ zoals het wordt genoemd. Dat is niet gieten maar een rubbermal met gipsen steunkap maken.

Gewoon stug doorgaan dan maar? Ik had het er maar moeilijk mee vanmorgen.

Elke docent benadert het van een andere kant. Dat wordt langzaamaan duidelijk. Ik heb geen favoriet, het is lekker verschillend. Vanochtend kwam Hywel langs.

Hij is echt van het tekenen… en dat is wat ik heel moeilijk vind. Het is zo gecompliceerd!

15 juli

18 juli

Ok, ik ben wel aardig tevreden over mijn beeld (Eugine) maar het is nog niet klaar. Hoe nu verder?

Elke dag, elk moment als het model draait, neem je afstand en check je het beeld. Een aantal basispunten, het profiel, de middellijn. Er zijn altijd dingen te verbeteren maar dan komt het moment waarop je de kleine stukjes van de puzzel een plekje mag gaan geven…. Ok, dan ga je tekenen, schaduwen, vormen, wat je ziet. En dat is zooo moeilijk! Wat is schaduw en wat is vorm? Ik ben beeldhouwer ja! Ga toch weg met je schaduw!

Ik zei tegen Hywel dat hij een ‘painter’ was, nou dat had nog nooit iemand gezegd!! Ik bedoelde tekenaar. Wat voor hem zo vanzelfsprekend is moet hij mij leren.

Van binnen ben ik dan boos en ‘kreukelig’, ik wil begrip hebben. “Natuurlijk snapt zij dit niet! Dat kan ook niet, ze heeft iets niet wat iedereen wel heeft! Het is al heel knap wat ze doet hoor!”

Ja, ja en maar door zwoegen… We zijn allebei stug doorgegaan en er begint wat te gloren!! Ik ga dan toch steeds maar terug naar ‘doen wat er gezegd wordt en vertrouwen’.

s’ Middags verder met Laurenzo, het portret. We zijn verhuisd van de warmste naar de koelste ruimte. Het weer is op het ogenblik sowieso erg aangenaam bewolkt.

Eron kwam die middag langs voor ‘comment’. Hij is heel gedreven en bruist van energie. Hij is ook voor een expositie in Amerika aan het werk buiten de lestijden. Hij sjeest heen en weer naar de ‘Foundry’ (is bronsgieter.)

Volgens mij heeft hij daarom stress en is dat wat te merken of heeft hij gewoon die energie…

Hij is duidelijk in zijn op en aanmerkingen, doet zelf niks met zijn handen. ‘Loud and clear’ met humor en gevoel… dat is Eron . Ik zag dat mijn Laurenzo prima in zijn profiel zat maar het aangezicht was erg iel… Ok, daar ging ik mee aan de gang. Niet helemaal klaar maar het was een mooi moment om te stoppen en morgen weer mee verder te gaan.

Na school ben ik met Gemma naar het Museo dell’Opera delDuomo gegaan. Dat is ook de plek waar veel beelden zijn gemaakt voor de Duomo. Onder anderen de David. Hier lag dat stuk marmer te verkommeren waar ik het eerder over had.

Het was een museum zonder rijen met wachtenden en er mocht gefotografeerd worden! Eindelijk! Het was wel aardig… ik was iets minder enthousiast dan Gemma. Je zag allerlei werktuigen waar de Duomo mee gebouwd is. Heel indrukwekkend! Bijna bovenmenselijk, zo’n enorm mooi gebouw met ‘mankracht’ neergezet!