zaterdag, 16 juli.

 Dit wordt een lange....

Vandaag was de dag van de rondleiding in een museum. Vorige week begonnen in het Bargello Museum en nu was de Galleria dell’Academia aan de beurt. Het begon om 11.30 en ben 20 minuten voor tijd aanwezig!! Het zijn van die musea die zo druk bezocht worden dat je er bijna niet in komt. Er staan rijen buiten te wachten, al vanaf vroeg in de ochtend. Onze kaarten zijn dus al heel ver van te voren gereserveerd. Dan zijn er allemaal regels waardoor het alsnog mis kan gaan.. Vanuit zoveel landen en organisaties zijn de tickets van te voren besproken, daar kom je als individu bijna niet meer tussen.

Druk!

De Amerikaanse vrouw die ons vorige week ook begeleidde was er nu ook weer.

Joan Reifsnyder, een indrukwekkende dame! Met een grote glimlach, en stem als een klok en een hele hoop kennis en enthousiasme zette ze onze groep op de beste plekken en hield een boeiend verhaal.

Dit is de Galerie die bij de Accademia di Belle Arti di Firenze hoorde die werd opgericht in 1561, nu een museum dus. Er zijn verschillende dingen te zien, een hele gipsverzameling waar menig kunstacademie zijn vingers bij aflikt (?) veel schilderijen en...de originele David van Michelangelo!! Wow!

We hebben vorige week ook al wat werk van hem gezien en ik ken het natuurlijk maar het wordt heel bijzonder om het echt zo dicht bij te zien met een verhaal.

Ik heb in de afgelopen 2 weken al 2 kopieën gezien van de David en ja, ik ken die David wel. Blote mooie man, groot hoofd, grote handen en verder wat ‘klein geschapen’…

"David"

Michelangelo werd geboren in Florence, 1475, zijn moeder stierf toen hij 6 was. Kinderen waren erg onhandig in die tijd voor een man alleen dus ging hij naar een ander gezin. De man van het gezin werkte als steenhouwer. Een mooi verhaal is dat Michelangelo tussen de middag samen met zijn vriendjes eten moest brengen naar de mannen die daar aan het werk waren. 

De steengroeve-werkplaats  was als een speeltuin voor de jongens. Zo kwam hij dus al heel jong in aanraking met dit ambt. Het waren echte arbeiders die in opdracht dingen uit stenen houwden. Het gereedschap wat ze gebruikten was heel simpel en doeltreffend in gebruik. Vijf stuks: De punt, de punt met een boogje, de tweetand, de ‘Dogbite’ of drietand en de vijftand.

Natuurlijk was het ook en wonderkind want al op hele jonge leeftijd bleek hij heel getalenteerd. Zijn vader vond het goed dat hij in de leer ging en zo heeft hij zich verder kunnen ontwikkelen.

Er stond in Florence al vanaf voor de geboorte van Michelangelo een enorm stuk marmer achter het Piazza della Signoria. Het was een brok marmer van Carrara waar een beeldhouwer aan begonnen was maar niet afgemaakt. Het marmer zou niet goed genoeg zijn geweest, kleine lelijke plekjes…

Er was dus al aan gehakt, hoe precies weet men niet maar er was een menselijk figuur in aangegeven. Waarschijnlijk was het een beeld, zoals toen gebruikelijk, voor in een nis. Dus weinig ruimte, massa aan de achterkant want dat werd niet bekeken. Uit dit enorme stuk marmer (bijna 6 meter hoog) heeft Michelangelo met veel beperkingen een beeld gehouwen met beweging.Door bijvoorbeeld heel subtiel glad en net niet glad af te werken kreeg hij het ‘scherpte diepte’ effect wat nog meer ruimtelijkheid suggereerde.

Het was echt indrukwekkend. Toen we in de gigantische ruimte kwamen waar ‘De David’ aan het eind stond had ik nog niet direct door hoe groot hij eigenlijk is! Het is een langwerpige ruimte met aan twee kanten 6 enorme beelden die nog niet af zijn. Onder anderen 4 van de 6 slaven voor het graf van een Paus uit die tijd. Bij elk van de beelden stonden we stil en kregen we een verhaal over het 

Atlas

'Atlas'

desbetreffende beeld. We kwamen voor mijn gevoel steeds dichter bij het materiaal, marmer. Wat een werk! Dat de beelden niet af zijn geeft veel meer informatie over het materiaal.

Uiteindelijk bij David aangekomen was ik diep onder de indruk!!

Wat istie groot! Zes meter! Als je naast hem zou staan zijn z’n benen langer dan jij en hij werkt in verhouding. (ik niet)

Wat is dit knap!

Wat is hier goed over nagedacht!

En wat is het mooi! Ik voelde echt respect en voor de vormen.. bijna liefde, zo mooi!

Ja dames en heren, sculpturen moet je ervaren! En zo is het!!

Joan, onze rondleidster, vertaalt kunstboeken van het Italiaans naar het Engels.

Zo ook een boek over het onderzoek naar de gereedschappen en daardoor misschien het handschrift van Michelangelo in zijn beelden. Ze heeft nauw samengewerkt met de vrouw die dit onderzoek deed, Franca Fallettien, daaruit voortvloeiend was ze ook dicht bij de laatste restauratie van David. Zij stond helemaal bovenin en heeft de kruin van David gezien… weinig haar want weinig marmer over..

Zo en dat weten jij en ik nu ook weer!! Dat kan niet iedereen zeggen! Dat lees je niet in de privé als je bij de tandarts bent! Kun je nog ’s mee scoren!

Sorry.

Wat bijzonder is dat Michelangelo altijd bleef werken met de 5 basis gereedschappen die zijn vader ook gebruikte. Dat is gemeten op oa de David. Op de 'onaffe' slaven was het duidelijk te zien. Er stond ook een Pieta waarvan pas later is gezegd dat het van Michelangelo was. Nou... ik heb ook mijn twijfels hoor! Het zag er anders uit... Moet nog beter bekeken worden met Franca Fallettien maar onze Joan Reifsnyder had ook zo haar twijfels.. wij ook, duzzz!

Pietà

Ik heb echt genoten! Volgende week naar het Uffizi en het Palazzo Pitti. Gewoon op tijd zijn en naar binnen gaan met een rondleidster waar iedereen bij wil zijn. Fantastisch! Ik ken mensen die s’ochtends vroeg in de rij zijn gaan staan en toch maar afhaken omdat het zo lang duurde.

Ik ben daarna naar mijn Coop gegaan voor de weekendboodschapjes en toen naar, huis iets gegeten en gauw weer op stap. Ik had de smaak even te pakken.

Voor dit soort dingen behang ik mezelf met filmcamera, spiegelreflex en kleine camera terwijl in geen enkel museum gefotografeerd mag worden. Ik vraag het steeds voor alle zekerheid maar het mag echt niet.

Door de warmte is het vreselijk om zo behangen met camera’s door musea te lopen. Ik doe het toch want je weet het soms niet?....

Op m’n fietsje naar Santa Maria Novella.

Santa Maria Novella

Natuurlijk na een degelijke voorbereiding thuis met kaart en internet maar dat gaat steeds beter. Er zijn nu en aantal punten die ik echt weet en van daaruit kan ik steeds beter m’n route bepalen.

Het lijkt wel of ik een model aan het maken ben! Ik bedoel zoals ik moet werken met model op m’n school?

Een heel mooi plein, rustig met gelukkig een fietsenrek. Mensen liggend op het gras. Het is ook buiten het centrum maar dan wel aan de zelfde kant vd rivier. Alles is wat ruimer opgezet achter dit plein. Je loopt niet alleen in smalle straten met hoge gebouwen. Het station is daar en je kan de heuvels in de verte zien.

Eerst door een mooie kloostertuin en toen de enorme kerk in. En niet zo maar! Mijn schouders moesten bedekt! Ok, tuurlijk. Kost niks, vind ik best, snap ik wel.

Maar daar binnen rondlopend voelde ik me lid van een geheime sekte! En ik was niet de enige! Er waren meer vrouwen met een raar papieren vest tot bijna op de grond. Een cape die wat tragisch en wat stoterig om ons heen wapperden. Anderen zagen het ook en ik denk dat niet iedereen wist waarom sommige vrouwen ze wel droegen en anderen niet. We waren ook zo verschillend!  Er heerst in zo’n kerk een fluisterstemming of eigenlijk doet iedereen voorzichtig. Mooie dingen die boven je hangen bekijk je door eerst je hoofd ietsjes naar beneden te buigen, als een respectbetuiging? De kerk was indrukwekkend, groot en vol kleurige fresco’s. Dat klinkt bijna als heiligschennis, sorry. Ik had veel meer moeten bekijken en langer zullen blijven maar ik was moe en klaar. Kocht bijna wat ansichten omdat je geen foto’s mag maken maar bedacht dat ik daar niet vaak meer naar zal kijken, er is ook internet toch?

Lekker weer naar buiten waar nog steeds in een hoekje van de tuin  een ‘zigeunerin’ lag te slapen met en foto van zichzelf met een baby. Ze lag er mooi bij. Heel diep in slaap, alles was rond aan haar.