Zaterdag, 23 juli.

 Met heel veel gemak vroeg opgestaan want er was een mug vanaf ongeveer 3.00 aan het zieken!! Ok, eentje maar. Een prikje zou je zeggen en dan istie klaar, heb ik wat jeuk, krab ik een tijdje en val wel weer in slaap. Nou nee, deze mug was anders! Hij maakte de hele tijd geluid, het leek wel zingen en voor alle zekerheid vlak bij of liever in mijn oor. Hij nam geen hap, hij snoeperde af en toe. Een of andere idiote adhd mug die in zijn eentje een feestje bouwde. Hij gilde van plezier terwijl hij als een straaljager op me af dook net weer afwende en dan op een onverwachtse plek zijn snackje snoeperde! Ik kreeg hem niet te pakken en hij mij wel, zelfs als ik bijna stikkend onder mijn laken lag. Om kwart over 7 had ik ‘m te pakken, hij kwam mee onder de douche en nu plakt ie in zijn eigen bloed tegen de muur! Ecco!!

Niet mijn foto maar wel mijn droom!

 Nu verder over kunst en cultuur….

Ik was om 8.40 present op het Piazza della Signora, onder de David. Van te voren was er heel duidelijk gezegd dat je op tijd moest komen en een groep vroeg in de ochtend en de andere later. Het Uffizi is heel streng dus de groep mocht niet groter dan 10 zijn. Ja… kwam ik vroeg hoorde ik toch in de late groep. Ik let niet altijd goed op geloof ik. Gelukkig kwam niet iedereen en kon ik toch mee. Net als Gemma trouwens, zelfde fout, ook goed gekomen.

Afspreekplek

We hebben lang niet alles bekeken want dat duurt dagen! We zijn wel ruim twee en een half uur bezig geweest. Jezus, wat is dat vermoeiend! Slenteren, luisteren, kijken en verbazing.

We hebben naar de ontwikkeling van de schilderkunst gekeken vanaf ongeveer 1250. Een van de eerste dingen was Duccio di Buoninsegna met een Madonna met kind. In de zelfde ruimte hingen er nog drie die te vergelijken waren en waar je de eerste ontwikkelingen in zag. Cimabue en Giotto.

Ik kan niet alle schilderijen laten zien of vertellen zoals Joan het deed maar dit is wel een mooi voorbeeld.   

Duccio di Buoninsegna

Cimabue

Giotto

Ze zijn alle drie op hout geschilderd met veel goud. Dat werd heel mooi in de donkere kerken met kaarslicht en wat daglicht door de hoge ramen. Het is nu ook nog mooi om te zien maar vroeger was het echt ‘Bling bling’. De figuren die afgebeeld werden waren ‘onaards’ of ‘niet van deze wereld’ daar zie je een verandering in komen. Madonna is omgeven door engelen die elk hun ruimte hebben. Alles is heel plat. In de eerste afbeelding van Duccio di Buoninsegna zie je een voorzichtig perspectief ontstaan. Ze zit nog niet echt maar je vermoedt een knie onder het blauwe gewaad. De volgende van Cimabua is wat meer perspectief en de engelen staan achter elkaar, of er echt ruimte is… Dan de Giotto. Madonna is een vrouw geworden met een lijf. Ze zit en de engelen staan nog meer in perspectief. Je kunt niet alle gezichten van de engelen zien zelfs.

In de Renaissance kwam er naast het geloof ook de mens die belangrijk werd.

We hebben vaak stil gestaan bij allerlei schilderijen. Met uitleg wordt het zoveel mooier om naar te kijken. Ik vond de ‘Geboorte van Venus’ en ‘Primavera’ van Sandro Botticelli  heel indrukwekkend om in het echt te zien. 

De geboorte van Venus, Botticelli

Primavera, Botticelli

 Verder heb ik me vergaapt aan Titian, Raphael, Michelangelo…. 

Venus of Urbino, Titian

Noem maar op. Je kunt heel veel zien op de site van het Ufizi maar in het echt is het wel heul mooi!

Ook over het Ufizi verteld Joan het een en ander. Het is zo ontzettend groot!

Het werd gebouwd in 1581 in opdracht van de familie Medici en ontworpen door Giorgio Vasari. (schilder, beeldhouwer, architect) 

Links en rechts het Uffizi.

Een van de gangen van het Uffizi.

Het was bedoeld als een kantorencomplex avant la lettre, om de administratieve machten te centraliseren, maar ook de Corridoio Vasariano. De Vasari-gang is een kilometer lang boven straatniveau en loopt over de Ponte Vecchio boven de winkels naar de nieuwe residentie, het Palazzo Pitti, een koninklijk paleis met een unieke Italiaanse tuin, de Gardini di Boboli.

Rechts onderin begint de Vasari-gang in het Uffizi en gaat dan verder naar en over de Ponte Vecchio.

Tijdens de 2 wereldoorlog werden de bruggen van Florence weg/kapot gebombardeerd behalve de Ponte Vecchio. Het was dus heel moeilijk om over de Arno te komen. Wat de geallieerden niet wisten dat er boven de winkels op de Ponte Vechio een gang was. De zogenaamde Vasarigang. Men ging dus stiekem, zachtjes lopend van hier naar daar…

Van het museum en alles wat ik daar zag kan ik niet genoeg gaan schrijven. Ga ik ook niet doen. Het werd me al bijna te veel om er rond te lopen.

Veel plaatjes dit keer.

Om 15.40 werden we verwacht bij het Pallozo Pitti. Nog groter! Met 7 musea! We hebben er een bekeken, op de bovenste verdieping.

Vlnr: Jamie, Inga, Christine, moi en Ashley.

Ingang Pitti

Rabarama is de maakster van dit beld, met dank aan HJ en Kick...

En dan nog niet alles gezien. Het was de Galleria d’Arte Moderna. In die tijd als modern gezien dan.

Wat Joan ons liet zien was een ontwikkeling in de schilder en beeldhouwkunst ongeveer in de tijd dat er in Parijs ook van alles gebeurde. De reactie van de Klassieke Academie hier. Hoe, vooral jonge studenten, nieuwe dingen gingen proberen. Hoe het landschap, de natuur en de (arme) mens belangrijk werd.

Een van de dingen was het gebruik van de ‘zwarte spiegel’ Daarmee keek de schilder naar het voorwerp of model waardoor de kleur verdween en de grijzen en vlakken duidelijker werden.. Nu op de Florence Art Academy wordt er nog steeds mee gewerkt.
Er ontstond een groep, de Macchiaioli, genaamd. Een van de belangrijke schilders daarvan was Giovanni Fattori. Mooi werk!

Giovanni Fattori, Rotonda di Palmiera, 1866.

Giovanni Fattori, La Libecciata, 1880.

Het verschil met de Impressionisten was er wel, het was zelfs tegengesteld. De getekende lijn hield hier nooit op te bestaan en is nog steeds de basis.

Heb ik nu ook mogen ervaren, zelfs in beeldhouwen.

Voor mijn gevoel ben ik op handen en voeten thuis gekomen, ik was kapot! Lekkere salade gegeten, tuin gezeten en ‘n avondje bij-geblogd en…. Veel Amy Winehouse geluisterd. Wat een verschrikkelijk nieuws!!  En Noorwegen! Ik ben wel een beetje van de wereld hier hoor!