Dinsdag, 26 juli.

Ik had veel moeite vanmorgen met opstaan… pfff. Ik had gedacht dat ik enorm zou dromen over ‘rubberen’ maar het werd een droomloze slaap.

Rubber voelt een beetje als sillypoetie  (wie kent het niet?) Het komt uit een emmer en je voegt er al knedend 5% harder uit een tube aan toe. Het is bijna geurloos en je werkt met natte handen. 

Rubber met 'harder'

Tussendoor leg je het zelfs in water. Je drukt het op het beeld van klei en vooral de eerste laag doe je heel voorzichtig om de structuur van de klei niet te beschadigen. Je rolt het onder een vinger of duim voor je uit.  En dat dan gister de hele dag, 11 uur lang!

Daar had ik dus iet van gedroomd! Weetje hoe ik toen na de douche mijn dagcrème op mijn gezicht deed? Juist! Uiteindelijk toch maar uitgesmeerd…

Ik was iets voor half negen op school. Deze keer had ik mijn computer meegenomen. Wel lekker om af en toe een muziekje te luisteren of mail te checken. Je bent wel geconcentreerd bezig maar dan toch anders.

Ik heb dit vroeger op de academie ook gedaan en bij de gieter zie ik het natuurlijk gebeuren maar toch is het weer anders. 

Op de benen is een gedeeltelijke 3e laag te zien.

En ik vind het lastig omdat je andersom moet denken.  Vandaag meer van hetzelfde gedaan + een soort ‘wand’ van rubber op de helft van het beeld gezet. Daar wordt het straks gehalveerd. Daar wordt het ook ingewikkeld. Het beeld moet ‘lossend’ zijn, dwz dat de wand op het hoogste punt moet staan zodat je daarna de harde halve mal los kunt krijgen van de andere halve mal.

Kom maar een keer kijken op m’n atelier.

Ik heb vandaag geen foto’s gemaakt, wel gefilmd maar dat krijg ik hier nog niet op. Morgen weer wat foto’s.

Het werd vandaag minder laat maar ik ben behoorlijk stuk… Heb net wel gezellig wat gegeten met Gemma.

Gemma.

Het is leuk omdat Florence een beetje bekend begint te worden. We slenteren in onze beeldhouwkleren een beetje om het Centrum en kennen de weg al wat. Ik ga trouwens wel altijd terug naar een bepaald punt om weer terug naar huis te gaan..  Ik krijg altijd aanwijzingen over de richting. ‘Daar ligt de rivier! Die kant gewoon op!’ Ja ja! De weg gaat die kant op maar als die weg afbuigt heb ik dat niet in de gaten! Ik kom gewoon thuis op mijn manier!