Vrijdag, 29 juli.

Laatste dag school! Laatste keer op m’n fietsje door Firenze! Laatste capucco om de hoek. Dag van afscheid van de meesten denk ik.

Vanmorgen waren Eran en Hywell de leraren/begeleiders. Vanmiddag was Hywell er om de laatste dingen voor ons op een rijtje te zetten. Rob liep af en toe in en uit en Sanne was ook aan het helpen en haar laatste dingen aan het doen.

Eran

moi

Sanne

Laatste aantekeningen

Hywel

 Eran ging s’middags naar de foundry.  Het zijn voor hem hele spannende tijden want zijn grootste beeld moet klaar voor de vakantie. In augustus is het hier grote bouwvak. Er is en groot beeld wat het liefst vandaag, uiterlijk morgen gepatineerd wordt voor een expositie in LA.

Het was heel gezellig. Zo’n laatste schooldaggevoel. Alles moet af, de school moet schoon want de deur gaat dicht voor zo’n 2 maanden. Iedereen gaat naar huis en dat is over de hele wereld. “Wanneer vlieg jij? Waar vandaan? Wat ga je volgend jaar doen? “

Het is gelukt vandaag met de mallen, Ze zijn allemaal open gegaan en hebben een ‘splashcoat’. Dat is en dun laagje gips om de mal in z’n verband te houden en zo mee te kunnen nemen naar waar dan ook.

Er kwam en man van een bedrijf die ale mallen van iedereen naar overal in de wereld zal brengen… Er werd gewogen, er werden formulieren ingevuld, emailadressen uitgewisseld, visitekaartjes kwamen tevoorschijn.

We spraken af om met elkaar s’avonds te eten bij “Zaza”

Ik had met Pamela afgesproken op de via Lna (school) om ongeveer 17.00 om mijn malen en mij op te halen. Mijn werk hoefde lekker niet met die meneer mee!

Ahum… dat werd anders. Thuisgekomen de mallen naar boven getild en toen heeft Pamela bekend… Ze had gedacht dat ik 2 beelden bij haar zou stallen tot zij ze naar Nederland of Duitsland zou brengen. Misverstand! Ik had het natuurlijk wel over de mold’s maar niet expliciet uitgelegd wat dat was en Pamela had niet goed gevraagd. Ze zit nu in en bijna leeg appartement waar binnenkort al haar spullen heen verhuisd zullen worden en na augustus komen haar kinderen ook weer naar huis. Volle bak dus.

Het was natuurlijk wel vervelend maar ik kon het haar niet kwalijk nemen. Beter dat ze het nu zei ipv over een hele tijd terwijl mijn mallen misschien nat in de tuin lagen.. Uiteindelijk hebben we er hartelijk om gelachen maar het gaf wel even wat stress. Pamela boodt me aanom geld te lenen om ze op te sturen. Dat wilde ik niet, ik leen dan liever van mezelf…. Toen weer de mallen naar beneden, in de auto en op zoek naar een bedrijf die ze kan vervoeren.

Nou, op de fiets kan ik alle kanten op in Florence! Dat hoef je in de auto niet te proberen! Constant een richtingsverkeer en stoplichten die alleen maar een rood licht hebben. We hebben in het centrum toch wat gevonden maar dat was dicht en ze wilden ook echt niet meer open… Ok, dan ziet Pamela mogelijkheden!

Dat was leuk! Een boze Italiaan die de deur probeerde dicht te doen werd gepasseerd en uiteindelijk zaten we binnen, zat Pamela heel gezellig met de bazin te praten, werd er wat van de prijs afgedaan, heb ik ze op het hart gedrukt om volgend jaar contact met de Florence Art Academy op te nemen. Ze waren een stuk goedkoper! Twee gipsen mallen met ijzeren staketsels worden goed ingepakt in boxen, vervoerd naar mij in Garnwerd voor slechts 117,-!

Daar kan je nog geen benzine voor kopen! Ik ben eigenlijk wel blij met deze oplossing. Hoef ik me niet schuldig te voelen en heb ik de mallen over anderhalve week thuis.

Daarna ben ik met Pamela wat gaan drinken in een mooie bar/restaurant naast de Ponto Vecchio. Bar, Restaurant, Golden View. Met uitzicht op de brug en het Uffizi. Strak, modern interieur en strakke moderne mensen. Voelde me een van de Gooise vrouwen. Ze had nl met 3 vriendinnen afgesproken. Allemaal Art History gestudeerd in Florence en daar ook mee aan het werk op verschillende manieren. Florence is echt een stad met historie en dus ook bijna alleen maar ‘ouwe’ kunst (Pardon..) Toen ik vertelde wat ik deed en aan het doen was daar in Florence werd iedereen enthousiast. Er moet daar in die mooie stad sowieso meer moderne kunst komen en het is leuk om na te denken wat en hoe zoiets zou kunnen….

Een wit wijntje kostte 10,-!! Was wel heul lekker en het glas was prachtig. Wat nou weer een gewoonte was die ik nog niet kende was: Als je rond etenstijd voor een wijntje ofzo komt, zorgt zo’n bar voor de hapjes. En dat was niet mis! Ik heb heerlijk zitten smikkelen, Pasta, salade, broodjes, kleine stukjes lasagne. Soort voorproeverij van het restaurant. En ik was niet de enige die het er lekker van nam.

Mijn afspraak bij “Zaza” was pas om 21.00! Zo lukte dat prima.

Bij Zaza

Met Ashley

Ook bij Zaza was het heel gezellig en ook ontzettend lekker. Het restaurant bestaat al bijna 20 jaar en is heel populair bij de Florentijnen en ook de toeristen hebben het gevonden.

Ik vond het stom om naar huis te moeten lopen! Ik mistte m’n fietsje.

Laat naar bed en morgen afgesproken met Ashly om te shoppen en toch nog dingen te bekijken die we gemist hebben…