Dag vier, woensdag 6 juli.

Toen de wekker ging wiste ik direct dat ik iig contact moest opnemen met Pamela, mijn huurbaas. Zij heeft geen sleutels en kom vandaag naar Florence.

Direct een smsje gestuurd, toen een joghurtje, douche en klaar! Veels te vroeg…

Spullen pakken, en nog een keer.. Nog een keer extra gekeken hoe het er hier binnen uit zag… tja straks komt Pamela!

deur appartement

De voordeur van het appartement is een kluisdeur met en heel zwaar klinkend slot. (schijnt normaal te zijn hier) Dus als je weg gaat hoor je dat heel goed. Alles galmt hier in het trappenhuis.

Toen ik de deur open deed (knalt 2 keer want slot moet open gedraaid) stond er een klein hondje te grommen. Ik schrok maar het zat aan een touwtje en het werd direct uit zicht getrokken. (Zoals zo’n nep portemonnee vroeger?)  Ik hoorde aan de andere kant van het touwtje een meneertje praten tegen het hondje…  Toen ging ik alles heel langzaam en zacht doen. Dat laatste lukte niet. Deur zuigt zich met knal op slot, sleutel moet 2x omgedraaid worden en dat klinkt ongeveer als een flipperkast vlak voor hij op tilt slaat. Wel heel zachtjes de trap af, nog even gedraald voor de bocht en toen mezelf vermand en vooruit, naar beneden, naar mijn fiets… die waarschijnlijk niet mocht… Ja hoor! Het meneertje stond wat nog te rommelen aan zijn hondje (expres! Hij had me wel gehoord!) In rap Italiaans vertelde hij dat mijn fiets daar niet mocht staan en ik verstond dat natuurlijk niet… We bleven allebei zo beleefd! Hij praatte iets harder met hier en daar een Engelse klank en ik gaf toe dat ik hem verstond en natuurlijk de situatie begreep. Vriendelijk glimlachend, elkaar “gratië”  toeroepend zijn we uit elkaar gegaan. Hij hield de deur voor me open en ik deed alsof mijn fiets een slang was. Ik raakte niets aan! Ik ging weg als een Lady en hij was een Heer! Gretver! Ik hoop niet dat m’n fiets gepikt wordt! Er is een soort fietsenrek hier voor de deur en mijn fiets is wel erg duidelijk een ‘rental’, knaloranje!

Verplichte fietsparkeerplaats.

Toen heel relaxt vertrokken.

Deze dag de weg direct gevonden en met de Alexei, buiten op het bankje gezeten, genietend van de Wifi van de Academy.

In de ochtend gewerkt aan Eugine. Ik vind het erg moeilijk. Bijna alles is anders dan ik gewend ben.

Een man als model, hij heeft echt een ‘blok’ figuur. Dus geen lange benen en slanke uitstraling. Ik mag maar van 4 kanten kijken en ik moet op zoek naar ‘the box and the egg’.

Er is elk deel van de dag en andere leraar die langs komt. Vandaag was het Rob. Hij is de directeur van deze afdeling en heeft het allemaal bedacht/uitgeschreven. De manier van een beeld maken bedoel ik. s’Middags weer in het kleine lokaal achter met Alexei en Kacie.

Je staat heel dicht bij het model(schedel op ’n stokje) te werken, bijna er boven op. Omdat we alleen naar het profiel mochten kijken sta je dus vaak met nog iemand aan de zelfde kant. Dan ga je om de beurt in het midden voor de schedel staan met je werk zo gedraaid dat die ook precies frontaal staat. Veel beleefdheid en samenwerken dus. + het is eind van de dag en heel vermoeiend. Eron gaf commentaar deze keer.

Ze, de leraren doen dat ontzettend goed. Een keer op zo’n middag krijg je commentaar, soms 2 als je het vraagt. Eerst vraagt hij of je het wilt, dan hoe het gaat of je zelf al vragen hebt, wat je goed en minder goed vind gaan, dan krijg je positieve kritiek en adviezen.

Na afloop ben ik vrij snel naar huis gegaan (bijna direct goed gereden!) omdat Pamela daar ook zou zijn.  We hadden bij het pleintje in de straat afgesproken maar het ging zo voorspoedig dat we elkaar zagen voor de deur.

Aardige vrouw. Ze is gelijk weg gegaan om sleutels bij te laten maken en misschien internet regelen.

Ik had alles in huis dus geen probleem, Ze zou een uurtje wegblijven maar dat werd iets meer. Internet was nog niet gelukt, morgen is weer een dag.

Zij heeft haar deel helemaal achterin het huis. Daar zijn 3 slaapkamers en een badkamer. De woonkamer is in het midden en dan komt de keuken met aan de voorkant mijn slaapkamer. Mijn slaapkamer heeft een raam waar alleen tussen 11 en 12 wat zon naar binnen komt en dan nog maar een klein stukje. Je moet je voor stellen dat het allemaal blokken met binnenplaatsjes zijn. Moeilijk uit te leggen, kijk maar op google earth…Ik ben nog even een stukje wezen fietsen. Om het hoekje zag ik borden naar het Pizzale Michelangelo. Fietsen kon niet meer want het is een trappenklim van ongeveer een kwartier. Ik heb een paar foto’s maar niet zo goed. Ik ga vast nog en keer want het is er prachtig. Een Kopie van de David en een fantastisch uitzicht. Het werd wat laat dus ik ga terug!!!

Kopie 'David'