Woensdag, 13 juli

Het was vandaag een beetje moeilijk om op te staan. Gister was Gemma helemaal door mij geïnspireerd om op tijd naar bed te gaan om veel energie te hebben voor de volgende dag. Ga ik zelf om 1.00 naar bed!

Ik was eigenlijk bijna naar bed aan het gaan maar toen kwam Pamela thuis. Ze werkt heel hard en had een belangrijke dag achter de rug. Tja en toen gingen we kletsen en dat was heel gezellig.

Het is bijzonder om zoveel verschillende mensen tegen te komen. Als je in een situatie of plek zit die niet is zoals je gewend bent sta je op een af andere manier veel meer open voor andere mensen, nieuwe dingen. Zo ook met Pamela. Haar kinderen zijn 2 maanden in Amerika bij familie en zij woont sinds net hier in Florence. Haar spullen zijn bijna allemaal nog in een huis aan de kust maar het is te druk om dat direct te regelen. Ze vertelde dat het Italiaanse woord daarvoor Limbo is. Heeft niks met die dans te maken. Het is een soort zwevende staat, ergens nog net niet zijn en ook niet echt vertrokken.

Pamela verhuurt een enorme Toscaanse villa van een oude rijke Italiaanse familie aan mensen uit Amerika en het liefst India. Die laatste zijn het aardigst. Ze zijn altijd met hun hele familie, de hitte gewend, hebben hun eigen kok bij zich en willen graag nieuwe dingen leren en mee maken, dus de Italiaanse kok mag blijven! Verder verhuurd ze ook andere vakantiehuizen en werkt ze sinds kort in de Kennedey Foundation. Dat laatste klinkt heel interessant maar ik begrijp het nog niet helemaal. Veel politiek… Ze is heel enthousiast en een  enorme netwerker. Naast ons woont een soort tante van haar waar ze het huis van huurt.

Nou ja, niet even samen te vatten en eigenlijk voor dit blog niet intressant..

Ik ga vanavond trouwens met haar uit eten… hihi!

Ik ben lekker bezig op school. Soms denk ik dat het nooit afkomt want ik heb nog maar anderhalve week en dan gaan we de beelden afvormen en dan denk ik dat ik er bijna ben.

Laurenzo was tevreden over mijn werk.. das ook leuk, complimentje van het model. 

Laurenzo, met Laurenzo

 Ach ja, een Italiaan. Sanne waarschuwde me al dat hij binnenkort vraagt of we mee gaan naar zijn feesten..

Vandaag na 16.00 uur even blijven hangen en op het atelier van Rob gekeken. Jeetje, wat heb ik toch een lekker ruim en licht atelier! Dit is ook wel licht maar zo vol met van alles! Komt ook omdat ik gewend ben om veel rond te lopen en ver van mijn  model af sta. Hier is de manier van werken vrij statisch en dicht bij het model. Misschien heb je dan ook minder ruimte nodig. Nou geef mij mijn  atelier maar!

Het was zo ontzettend heet! Ik wilde wel zwemmen. Jamie ook. Jamie is Engels en is wat chaotisch maar heel aardig. Hij wist wel waar we moesten zijn, ik kon achter hem aan fietsen. (hij heeft ook een fiets omdat ik die van mij de eerste dag met hem ben gaan halen) Nou gewoon zoals ik dat nu ondertussen ook doe, tegen de richting in, over de stoep als dat nodig is, vertrokken naar een enorm zwembad. Ik riep steeds van alles naar Jamie.  Dat zijn portemonnee bijna uit zijn broek viel, hij rechts moest houden, ik echt niet de hele tijd kon horen wat hij zei… Die man die gaat maar door! Heel aardig maar ik weet soms niet of hij nou tegen mij of zich zelf praat.  We hebben heerlijk gezwommen, een klein uurtje en toen weer terug naar een punt waar hij recht door en ik links af moest… ja ja, laat mij maar schuiven in Florence!