Dinsdag, 19 juli.

Het weer is op het ogenblijk heel aangenaam hier in Florence. Beetje bewolkt en temperatuurtje van ongeveer 25 graden. In Nederland is het dan vaak benauwd maar hier is de lucht droog dus voelt het niet klef.

Hele belangrijke informatie! Gewoon lekker om te zeggen want ik weet dat het in Nederland uit de lucht  z...kt.

Vloer van mijn kamer.

Vloer in de gang.

Ik ben vanmorgen bijna te laat vertrokken want ik moest even een stukje lezen uit Nicci French. Meestal zijn Alexey en ik de eersten en Ashley vlak daarna maar er zijn meer fanatiekelingen. Sommigen werken zelfs na 16.00 nog even door of komen extra vroeg om al wat te doen. Ik denk dat het komt omdat de eindstreep in zicht is. Volgende week wordt ‘gecast’ en nu moeten de beelden klaar! Laatste kans om nog samen met een van de leraren te kijken.

Ik wil niet werken zonder model. Ik wil het beeld ook niet ‘af gaan maken’.

Misschien door mijn ervaring en misschien is het bijgeloof maar ik ben bang om te gaan ‘poetsen’ voor een mooi resultaat en dan de boel te verpesten.

We zullen zien. (misschien sta ik binnenkort ook stiekem te wrijven?)

Vanmorgen begonnen met Sanne. Sanne is Nederlandse en doet zelf de volledige opleiding hier op de Academie. Ze gaat naar haar derde jaar geloof ik. Het is heel prettig zoals zij je benadert. Ook weer met respect en positief, ze benadert het vaak vanuit de anatomie. Er zijn van die moeilijke gebieden zoals het bekken en het bovenbeen, zo ingewikkeld om te zien hoe het zit, het wordt makkelijker als je weet wat er zit en hoe het scharniert bijvoorbeeld.

Het staande beeld gaat niet vanzelf maar stapje voor stapje gaat het beter.

Tussen de middag eet ik meestal iets wat ik mee breng of een pizzaatje. Gemma, Ashley en ik zijn naar de Coop gegaan voor een maaltijdsalade of zoiets. Dat wat in elke supermarkt gebeurt, gebeurt ook hier. Als je haast hebt is het retedruk en ga je na lang twijfelen toch in de verkeerde rij staan.

Voor mij iets minder erg omdat ‘mijn’ Laurenzo 10 minuutjes later zou komen. Hij staat op alle academies hier in Florence model geloof ik..

Ik ben met Ashley ontzettend aan het zoeken op internet naar een eventuele expositie van Javier Marin hier in de buurt in Pietrasanta. We hoorden zoiets van Gemma, een vriendin van haar woont daar en aankomende zaterdag is de opening…

Hij maakt fantastisch werk! Vorig jaar stond zijn werk overal in Den Haag, heel monumentaal ook!

Pietrasanta is een dorp, een uur hier vandaan met veel Bronsgieterijen en vlak bij Carrara (marmersteengroeve). Het wordt een beelhouwparadijs genoemd.

Wat we tot nu toe gevonden hebben is een galerie die vanaf zaterdag zijn vaas of vazen gaat tentoonstellen. We zijn dus zwaar aan het overwegen om daar heen te gaan. Eerst s’ochtends naar  het Ufizzi en eigenlijk aan het eind van de middag naar nog een museum… wat dan niet meer kan. Ik moet echt even nadenken over de reis, misschien en nacht slapen daar…  Maar leuk om mee bezig te zijn.

Ok, first things first! Laurenzo zit er klaar voor!

Ik was gister opgehouden op een punt waar ik direct mee verder kon. Eerst natuurlijk afstand nemen en kijken. Jeetje wat is dat belangrijk! Het lijkt wel een soort meditatie vooraf waarna je goed kan concentreren en lekker in je energie zit. Het is heerlijk werken met Alexey. Het is stil en we zijn allebei geconcentreerd bezig. Dingen beginnen op hun plaats te vallen. Ik teken, zie schaduwen, voeg klei toe waardoor de schaduwen op mijn beeld veranderen. Dat probeer ik althans maar het begint!

Hywel kwam langs en dat was precies goed. Hij is eigenlijk het tegenovergestelde van Eron. Ze vullen elkaar heel mooi aan voor mij.

Ik merkte wel dat ik iets te lang doorging, soms tijdens de pauze en ik werd moe en daardoor niet geconcentreerd. Als ik dan een stap achteruit doe, zie ik geen Lauranzo meer in m ’n beeld! Shit! Zo ben ik geeindigd… maar wel met en gevoel dat als ik er fris naar kijk het weer goed komt. Hij staat goed in de steigers! Dat weet ik.

Lauranzo met ....

Ik ben nog een tijdje gebleven, beetje kletsen, beetje internetten met Ashley.

Ik hoefde geen boodschappen te doen dus gewoon naar huis.

Direct na mij kwam Pamela, das heel gezellig, ik mag haar. We komen over de  gekste dingen te praten. We wonen ook op een ouderwetse studenten manier samen. Woonkamer en keuken gedeeld. Dus soms niet en soms een paar keer per dag komen we elkaar tegen. Altijd even ‘hoe is het, wat doe je?’ We zijn lekker even naar beneden naar het pleintje gegaan voor en wijntje en brood met olie en zout… mmmm! 

Buurtkroeg.

Het is wel bijzonder hoor om in een soort buurtkroeg te zitten en gezellig met de kroegbaas te kletsen. Ik vertelde haar over de mallen die ik volgende week waarschijnlijk niet ga maken en ze had direct ideeën  om te kijken op internet naar mensen die hier in de buurt op vakantie zijn en voor wat extra geld een mal mee naar Nederland willen nemen. Goed plan!

Het werd beter! Pamela wil zelf binnenkort naar Nederland en neemt dan mijn mallen mee! 

 Ze ziet af en toe foto’s van wat ik aan het doen ben en ze is erg enthousiast. Duzzz, ik ga proberen iig een gipsgietsel te maken van Eugine en die geef ik haar in ruil voor het brengen. Allebei helemaal blij! We namen er nog eentje!

Toen naar huis, ik heb een enorme salade gemaakt, Nicci French nog niet uit gelezen en toen ik naar bed ging begon het enorm te onweren. Gezellig!!