Donderdagavond, 14 juli.

Het was gisteravond heel gezellig met Pamela. Het klikt wel tussen ons.

We hebben hier om het hoekje gegeten, het pleintje waar ik de dag van aankomst s’avonds ook even heb gezeten.

Het is een klein pleintje met een soort triomfboog over de weg waarlangs je naar Piazzale Michelangelo kan lopen/klimmen.

Omdat het buiten het centrum is, is het niet heel toeristisch maar wel gezellig druk. Op donderdagavond? Ja, juist dan! (ik weet dat want ik was op stap met een ‘abitante reale’.)

Er zijn daar 3 kroegen, een winkel, een kapsalon, koffiebar en nog wat dingen die ik niet direct kan plaatsen. Als kroeg mag je niet zomaar eten verkopen en buiten serveren, daar heb je weer een vergunning voor nodig. Er is niks aan de hand als je het als hapjes serveert. Op plastic bordjes met plastic bestek en zonder menu.

Restaurant met achter het terras en rechts de boog.

Er was een terras aan de achterkant van de bar.

Het is blijkbaar in een restaurant heel normaal om direct te betalen, nog voor je iets krijgt.Niet zoals ik gewend ben in de koffiebarretjes en zelfs in de loungebar van gister. Raar!
Wijn was wel lekker maar het buffet? Stelde niet veel voor. We hadden het wel heel gezellig. Door de hitte lijkt het wel of de honger weg is. Ik eet hier eigenlijk heel weinig.

Barretje maar gister stonden er meer en grotere tafels.

Daarna zijn we op het pleintje op een terrasje gaan zitten, heerlijk. Net of ik in een leuke Italiaanse film beland was. Pamela voorzag me van de nodige ondertitels en zij vind het ook heerlijk om gewoon lekker een beetje naar mensen te kijken.

We gingen aan een vrij grote tafel zitten waar al wat mensen zaten. Even later bleken we aan een tafel te zitten die gereserveerd was voor 5 personen. Twee waren er al… We moesten blijven zitten en we moesten mee eten. Pamela en ik praten Engels met elkaar en Pamela ziet er ook heel buitenlands uit. Misschien wel meer dan ik. Blond en groot. Ik heb het niet helemaal gevolgd maar de heren dachten met elkaar te kunnen praten over ons en probeerden ondertussen ook Engels te praten met ons. “The wife is on the Roof”.. we weten nog niet wat ze bedoelden. Misschien iets als, “Vrouwen zijn Top”? Wel gezellig maar we hebben niet meegegeten.

Ondertussen gebeurde er van alles, er werd muziek gemaakt, er werd gedanst, een hele gezellige drukte daar.

We gaan daar vast nog en keer eten, dat zag er allemaal veel lekkerder uit.

Al met al werd het dus weer bijna 1.00 dat ik naar bed ging… pff, bijna weekend!

Uitslapen!